ψυχοτονικός

-ή, -ό, Ν

αυτός που διεγείρει τις ψυχικές λειτουργίες («ψυχοτονικά φάρμακα»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. psychotonique (< ψυχή + τόνος + -ικός*)].